درختان میوه
مطالعات پیرامون نیازهای تغذیه ای، آسیب های محیطی و ناهنجاری های تغذیه ای در مناطق اصلی کشت مرکبات نشان می دهد. که استفاده متعادل از کودهای شیمیایی متناسب با فنولوژی رشد رویشی و فیزیولوژی رشد میوه درختان مرکبات نقش بیشتری نسبت به سایر نهادها در افزایش عملکرد و کیفیت میوه های درختان دارد. دو روش آزمون برگ و خاک برای تشخیص وضعیت تغذیه ای باغ های مرکبات قابل استفاده هستند.
مهم ترین معیار برای کوددهی مرکبات، دستیابی به تولید پایدار همراه با رسیدن به پتانسیل عملکرد و کیفیت مطلوب است. بنابراین، هدف برنامه های مدیریت تغذیه رسیدن به عملکرد بهینه با کیفیت مناسب است. که می تواند تولید پایدار را در دراز مدت تضمین کند. مطالعات نشان می دهند که افزایش خطی تولید در باغ های مرکبات تا حدود ۲۰ سالگی باغ امکان پذیر است و با افزایش سن باغ، این افزایش تولید دیگر به صورت خطی نخواهد بود.
یکی از دلایل کاهش راندمان در چنین باغ هایی تولید زیاد در یک سال و کاهش شدید یا عدم تولید در سال بعد است که بیشتر به علت نبود روش های مناسب برای پایش دقیق وضعیت تغذیه ای درختان است که منجر به ناهنجاری های تغذیه درختان در آن منطقه می شود. در فقدان نرم های تشخیص مناسب برای ارقام تجاری منطقه مشکلات تغذیه ای باغ های مرکبات با استفاده از تعدادی از نرم های تغذیه ای خاک و برگ تعیین می شوند که غالباً با مشکلات واقعی موجود در باغ مطابقت ندارند. در نتیجه نمی توانند راه حل های مناسبی برای منطقه ارائه دهند و در بسیاری از موارد منجر به ناکارآمدی برنامه های کوددهی توصیه شده برای باغ های مرکبات میشوند.
نیتروژن
در اوایل فصل رشد، مصرف کودهای نیتروژنی به دلیل کارایی کمتر آن ها کاهش می یابد. با این حال در زمان گلدهی، درختان به نیتروژن بیشتری نیاز دارند. اما در این زمان جذب نیتروژن توسط ریشه ها کمتر می شود. از این رو، استفاده بیش از حد از کودهای شیمیایی قبل از شروع فصل رشد ممکن است به هدر رفت سرمایه باغداران، آلودگی منابع آب زیرزمینی، و در نهایت کاهش درآمد و اقتصاد باغدار منجر شود.
یکی از راه های افزایش باردهی و افزایش کیفیت محصول در درختان میوه افزایش درصد تشکیل میوه است. تحقیقات نشان داده است که در زمان گلدهی نیازبیشتری به نیتروژن دارند. و این نیتروژن اصلی ترین بار آن از ذخایر نیتروژن موجود در اجزای مختلف درخت (به ویژه ریشه های فیبری و شاخه های جوان) تأمین می شود. با این حال، نیتروژن مصرفی در طول فصل رشد بیشتر در اجزایی از درخت ذخیره می شود. که انتقال مجدد آن بسیار محدود است و نمی تواند نیازهای گل ها در زمان مورد نظر را پاسخ دهد. به همین دلیل استفاده از نیتروژن به صورت محلول پاشی پس از شروع گل دهی و قبل از تمایز جوانه های گل تأثیر بیشتری دارد.
سمیت بور
بور عنصری است که تفاوت میان مقدار مناسب و مقدار سمی آن کم است. مسمومیت بور می تواند ناشی از وجود مقدار زیاد این عنصر در آب آبیاری، مصرف بیش از حد کودهای حاوی بور یا رشد گیاه در خاک های غنی از بور، مانند خاک های حاصل از رسوبات دریایی باشد. با این حال معمولاً مهم ترین علت این مسمومیت آب آبیاری است.
سمیت بور یک عارضه است که در خاک های مناطق خشک و نیمه خشک شیوع بیشتری دارد.
علائم
علائم سمیت بور در بسیاری از گیاهان مشابه است. این درختان اغلب با زرد شدن حاشیه و نوک برگ ها که به سرعت به بافت مردگی تبدیل می شود واکنش نشان می دهند. مسمومیت بور معمولا در دو شرایط رخ می دهد.
نخست زمانی که مقدار بور در آب آبیاری بالاست و دوم وقتی که مقدار مصرف بور برای رفع کمبود این عنصر بیش از حد نیاز گیاه باشد. استفاده از مقادیر زیاد مواد حاوی بور مانند کمپوست ها نیز می تواند منجر به مسمومیت بور شود. در مناطق خشک و نیمه خشک مسمومیت بور در خاک های شور نیز ممکن است مشاهده شود. اما در بیشتر موارد علت اصلی مسمومیت بور استفاده از آب های آبیاری با غلظت بالای این عنصر است.
اگر شما عزیزان قصد خرید نهال دارید و به کاشت نهال علاقه مند هستید پیشنهاد ما خرید از نهال سالوسی می باشد.
روش هاى كاهش يا رفع سميت بور
آبشویی
یکی از رایج ترین روش ها برای کاهش بور در خاک منطقه ریشه آبشویی است. شست و شوی بور به مراتب دشوار تر از شست و شوی سایر یون های محلول در خاک است. به طوری که مقدار اب مورد نیاز برای شست و شوی بور تقریبا سه برابر مقدار آب مورد نیاز برای شست و شوی سایر یون ها است. معمولا با افزودن اسید به اب و کاهش ph آن کارایی شست و شوی بور در خاک را افزایش می بابد.
استفاده از مواد اصلاح کننده
استفاده از برخی مواد اصلاح کننده کلسیمی مانند گچ (سولفات کلسیم) در خاک های شور می تواند به کاهش سمیت بور کمک کند. این مواد اصلاح کننده با بهبود نفوذ پذیری خاک، تبدیل متابورات سدیم (با حلالیت بالا) به متابورات کلسیم (با حلالیت کمتر)، و افزایش کارایی آبشویی بور در خاک نقش موثری در کاهش سمیت بور ایفا می کنند.
مرگ سرشاخه ها و زوال مركبات
با افزایش سن درختان حجم شاخ و برگ ها و نسبت شاخه به ریشه نیز افزایش می یابد. بنابراین، بخشی از شاخ و برگ درختان که در سایه قرار دارند. به تدریج دچار ریزش برگ و مرگ شاخه ها و سرشاخه ها می شود.
مرگ بیش از حد شاخه ها در قسمت های خارجی تاج درخت ممکن است. ناشی از عواملی باشد که منجر به ریزش برگ ها می شوند. این عوامل شامل سنگینی بافت خاک، تنش مانداب در استان های شمالی تنش خشکی در استان های جنوبی به دلیل بافت سبک و گرمای زیاد منطقه مدیریت نامناسب تغذیه و آبیاری حمله قارچ ها و نماتدها، کاهش سطح ریشه های تغذیه کننده به دلیل اجرای نادرست عملیات کشاورزی در دوره های خشکی و در نتیجه عدم تأمین نیاز آبی گیاه حتی دررطوبت فراوان خاک هستند.